Sztuka Rembrandta, który tworzył w okresie baroku, wydaje się nie pasować do tej epoki - jest odrębna, skromniejsza. Brak tu teatralności, przepychu i pompy, feerii barw, nagromadzenia szczegółów. W jego dziełach obecne są skupienie, cisza, zaduma. Mają one charakter ponadczasowy. W centrum zainteresowań malarza znajduje się człowiek, świat jego przeżyć, emocji, reakcji, życiowych doświadczeń. Rembrandt starał się zgłębić kryjącą się we wnętrzu człowieka tajemnicę. Kierował się umiłowaniem prawdy. Cenił ją wyżej niż harmonię i idealne piękno i aby jak najwierniej oddać rzeczywistość, nie cofał się przed brzydotą. Głębia artystycznego przekazu, wielka wrażliwość, fascynująca różnorodność, maestria techniki malarskiej i graficznej wciąż na nowo zachwycają i inspirują.